Γ΄ ΤΑΞΗΣ 2000
ΚΕΙΜΕΝΟ
Μια σημαντική πρόκληση στο
ξεκίνημα του 21ου αιώνα είναι με ποιον τρόπο θα διαφυλαχθούν τα ιδανικά της
ειρήνης, της ελευθερίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Η απάντηση είναι:
κατάλληλη αγωγή και παιδεία. Το ίδιο ισχύει για τα ηθικά διλήμματα που θέτει η
ασύλληπτη επιστημονική πρόοδος (κλωνοποίηση, παραγωγή ανθρώπινων εμβρύων,
μεταλλαγμένα προϊόντα, οικολογικές καταστροφές κ.ά.). Το κράτος πρόσφερε ως
τώρα εκπαίδευση και λιγότερο παιδεία. Η ευρύτερη καλλιέργεια είναι προσωπική κατάκτηση
που απαιτεί θυσίες. Η διά βίου εκπαίδευση και κατάρτιση μετατοπίζει το κέντρο
βάρους από το κράτος στο άτομο, το οποίο οφείλει να έρθει σε επαφή με πολλούς
τομείς γνώσης σε διάφορες μορφές της. Η μετάβαση από την τοπική στην παγκόσμια
κοινωνία προϋποθέτει γλωσσομάθεια, ανοχή στη διαφορετικότητα και στον
πολυπολιτισμό, πνεύμα συνεργασίας και συναδέλφωσης στο «παγκόσμιο χωριό», στο
οποίο έχει μεταβληθεί ο πλανήτης μας. Και εδώ στην Ελλάδα έχουν γίνει
ορατές οι πολλαπλές όψεις της παγκοσμιοποίησης στην κοινωνιολογική και
οικονομική εκδοχή της. Τα όρια των εθνικών κρατών, στην παραδοσιακή μορφή τους,
εξαλείφονται, καθώς διακινούνται εκατομμύρια άνθρωποι, αγαθά και ιδέες με
απίστευτη ταχύτητα. Η εμμονή όμως στα οικονομικά συμφέροντα και στους κανόνες της
ελεύθερης αγοράς, η επιβολή του καταναλωτικού προτύπου της αφθονίας, το
διευρυνόμενο χάσμα ανάμεσα στα φτωχά και στα πλούσια κράτη, η κρίση της
δημοκρατικής συμμετοχής και του κράτους πρόνοιας, η κοινωνική περιθωριοποίηση
και ο αποκλεισμός και τόσα άλλα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο κόσμος
δημιουργούν κλίμα ανησυχίας για το μέλλον.
Η αισιοδοξία για την
πορεία του κόσμου κατά την τρίτη χιλιετία μπορεί να προκύψει από τον
επαναπροσδιορισμό του ρόλου και της αποστολής της εκπαίδευσης. Το παλιό μοντέλο
που ισχύει ακόμη στην Ελλάδα και το οποίο στηρίζεται σε ποσοτικά κριτήρια
(συσσώρευση γνώσεων στο παραδοσιακό γνωσιοκεντρικό σχολείο) πρέπει να
αντικατασταθεί από ποιοτικά κριτήρια. Η απλή παροχή γνώσεων δεν ωφελεί πια. Οι
μαθητές και οι φοιτητές, όπως και κάθε άνθρωπος, πρέπει να μάθουν να αξιοποιούν
τις ευκαιρίες για μάθηση, που τους δίνονται σε όλη τη διάρκεια της ζωής τους.
Στην έκθεση της Διεθνούς
Επιτροπής της UNESCO για την εκπαίδευση στον 21ο αιώνα τονίζεται ότι η διά βίου
εκπαίδευση πρέπει να στηρίζεται στους παρακάτω τέσσερις πυλώνες, που αποτελούν
διαφορετικά είδη μάθησης: 1. Μαθαίνω πώς να αποκτώ τη γνώση, συνδυάζοντας
ικανοποιητικά μια ευρύτατη γενική παιδεία με τη δυνατότητα
εμβάθυνσης σε ορισμένα θέματα. 2. Μαθαίνω
να ενεργώ με τέτοιον τρόπο, ώστε να αποκτώ όχι μόνο επαγγελματική κατάρτιση
αλλά και γενικότερα τη δυνατότητα να αντιμετωπίζω διάφορες καταστάσεις και να
εργάζομαι αρμονικά σε ομάδες. 3. Μαθαίνω να συμβιώνω, κατανοώντας τους
άλλους και έχοντας επίγνωση των κοινωνικών αλληλεξαρτήσεων -συμβάλλοντας στην
πραγματοποίηση κοινών δράσεων και στη διευθέτηση των συγκρούσεων-, με σεβασμό
στις αξίες του πλουραλισμού, της αμοιβαίας κατανόησης και της ειρήνης. 4.
Μαθαίνω να ζω με τέτοιον τρόπο, ώστε να αναπτύσσω την προσωπικότητά μου και να
μπορώ να ενεργώ με μεγαλύτερη αυτονομία και περισσότερη κρίση και προσωπική
υπευθυνότητα. Για τον λόγο αυτόν η εκπαίδευση δεν πρέπει να παραμελεί την
ανάπτυξη των ατομικών δυνατοτήτων, τη μνήμη, τη λογική κρίση, την αίσθηση του
ωραίου, τις φυσικές ικανότητες του ατόμου και τη δεξιότητα της επικοινωνίας, με
παράλληλη ευαισθησία στη χρήση της μητρικής γλώσσας.
(Κείμενο από τον ημερήσιο τύπο).
Α. Το παραπάνω άρθρο δημοσιεύθηκε πρόσφατα
σε εφημερίδα. Να παρουσιάσετε στην τάξη σας το περιεχόμενο του άρθρου αυτού με
μια περίληψη 100 – 120 λέξεων.
Μονάδες 25
Β1. Με ποια νοηματική σχέση συνδέονται
μεταξύ τους η πρώτη και η δεύτερη παράγραφος του κειμένου; Να αιτιολογήσετε την
απάντησή σας.
Μονάδες 5
Β2. Να αναλύσετε τη δομή της τελευταίας
παραγράφου (δομικά στοιχεία/μέρη, τρόπος/μέθοδος ανάπτυξης).
Μονάδες 5
Β3. “Η μετάβαση από την τοπική στην
παγκόσμια κοινωνία απαιτεί...”.
α) μόνο την εκμάθηση της μητρικής
γλώσσας
β) ανεξαρτησία και αυτονομία
δράσης
γ) αποδοχή κάθε κοινωνικής και
πολιτισμικής ιδιαιτερότητας
δ) καλλιέργεια τοπικιστικού
πνεύματος
Ποια από τις παραπάνω φράσεις (α,
β, γ, δ) συμπληρώνει σωστά, σύμφωνα με το κείμενο, το νόημα της πρότασης που
σας δίνεται; Να τη γράψετε στο τετράδιό σας και να αιτιολογήσετε με συντομία
την επιλογή σας.
Μονάδες 5
Β4. Να αποδώσετε σε 5-6 σειρές το νόημα της
παρακάτω φράσης του κειμένου: “Το κράτος πρόσφερε ως τώρα εκπαίδευση και
λιγότερο παιδεία”.
Μονάδες 5
Β5. Να γράψετε ένα αντώνυμο για καθεμιά από
τις παρακάτω λέξεις:
συμμετοχή, τοπική,
ταχύτητα, αφθονία, υπευθυνότητα.
Μονάδες 5
Γ. Τώρα που έφτασε η στιγμή της
αποφοίτησής σας από το Λύκειο, αξιοποιώντας τις εμπειρίες της σχολικής σας
ζωής, να γράψετε μια επιστολή προς τον Υπουργό Παιδείας, στην οποία να
διατυπώνετε τεκμηριωμένα τις απόψεις σας για τις αλλαγές που θα θέλατε να
γίνουν στο σχολείο, προκειμένου αυτό να ανταποκρίνεται αποτελεσματικότερα στις
απαιτήσεις της σύγχρονης κοινωνίας. (500 – 600 λέξεις).
Μονάδες 50
Γ΄ ΤΑΞΗΣ 2001
Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΩΝ ΤΗΣ
ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ
Για να απαντήσει κανείς
στο ερώτημα, ποιος είναι ο ρόλος των διανοουμένων της εποχής μας, πρέπει να
έχει διευκρινίσει τι εννοεί με τον όρο "διανοούμενος".
Συνήθως προϋποθέτουμε ότι ένας
διανοούμενος πρέπει να είναι ένας άνθρωπος μορφωμένος. Όμως κάθε μορφωμένος δεν
είναι και διανοούμενος. Από τον διανοούμενο δεν περιμένει κανείς απλώς να έχει
πλούσιες γνώσεις, να είναι καλλιεργημένος ή να κατέχει μια ειδικότητα. Γιατί ο
διανοούμενος είναι, όπως δηλώνει και η λέξη, ένας άνθρωπος, που διανοείται κι
αυτό σημαίνει, ότι είναι ένας άνθρωπος, που δεν δέχεται τα πράγματα, όπως του
προσφέρονται, αλλά τα περνά μέσ' από τη δοκιμασία της δικής του διάνοιας
¾ είναι με άλλα λόγια ένα πνεύμα κριτικό όχι μόνο σε ό,τι αφορά τους άλλους
αλλά και σ' ό,τι αφορά τον εαυτό του.
Η κριτική στάση του διανοούμενου
τον συνδέει με την διαμαρτυρία. Επειδή ασκώντας κριτική δεν συμβιβάζεται με τα
καθιερωμένα, ο διανοούμενος επαναστατεί και διαμαρτύρεται. Το καθιερωμένο σε
όλους τους τομείς μοιάζει να είναι ένα σύστημα προσαρμογής δοσμένο από πριν,
που λειτουργεί σαν ένας μηχανισμός. Ο διανοούμενος στη δεδομένη περίπτωση
αντιπροσωπεύει το πρόσωπο, που αντιστέκεται στον μηχανισμό των θεσμών. Η
διαμαρτυρία του είναι μια στάση αρνήσεως, όμως αποτελεί προϋπόθεση για μια
θετική αντιμετώπιση, γιατί αίρει την παθητική αδιαφορία, με την οποία οι μάζες
δέχονται τα πράγματα.
Η κριτική στάση εξ
άλλου προβαίνει μέσ' από μιαν απόσταση. Σε μιαν εποχή σαν τη δική μας,
που ο άνθρωπος δεν έχει σχεδόν άλλη εκλογή παρά μόνον ανάμεσα στο πνεύμα της
συλλογικής συμπεριφοράς ή της απομόνωσης, το να πάρει κανείς απόσταση από τα
πράγματα είναι δύσκολο: γιατί απόσταση αφ' ενός σημαίνει διάσταση προς την
παθητική προσαρμογή, αφ' ετέρου όμως δεν σημαίνει και ρήξη με την
πραγματικότητα.
Ο διανοούμενος έχει την δύναμη να
αποσπάται από τα πράγματα ¾ τις πολιτικές θέσεις, τις καλλιτεχνικές
τεχνοτροπίες, τα αξιώματα της συμβατικής ηθικής, τους κοινωνικούς θεσμούς και
τα λογής συνθήματα, όχι για να μείνει έξω από την πρακτική ζωή αλλά για να
αναμετρηθεί μαζί της.
Η θέση του διανοούμενου μοιάζει
κατά πολύ μ' εκείνη του Σωκράτη. Ξεχωρίζοντας από τους πολλούς δεν είναι ένας
επαΐων*, δεν είναι ο ειδικός μιας τέχνης, αλλά αυτός, που ανοίγεται
προς το όλον κινδυνεύοντας όμως να χαθεί μέσα στην
αοριστία. Για να μη χαθεί μέσα στην αοριστία ¾
την ανεύθυνη θεωρητικολογία ¾ ο διανοούμενος σήμερα
χρειάζεται πάνω απ' όλα μιαν υπεύθυνη
περισυλλογή. Ο διασκορπισμός της εποχής μας δεν εμφανίζεται μόνο μέσα
στην αύξουσα εξειδίκευση, αλλά και μέσα στην καταναλωτική συνείδηση του
σημερινού ανθρώπου στη σχέση του με τα αγαθά, που του προσφέρονται στον τομέα
της διαβιώσεως ή της ψυχαγωγίας.
Για την περισυλλογή του αυτή, που
είναι διπλή, δηλ. αφορά τα γύρω του και τον εαυτό του, ο διανοούμενος της
εποχής μας έχει λοιπόν να παλέψει σκληρά. Η περισυλλογή του δεν
είναι μια ασκητική φυγή, είναι
μια υπεύθυνη περισυλλογή, που κατορθώνει να ξεπεράσει την
επικαιρότητα και να προσδώσει στη στιγμή το βάθος της μνήμης και του σχεδιασμού. Τον διανοούμενο, αν είναι ζωντανός πνευματικός άνθρωπος, δεν τον ενδιαφέρει τόσο το παρελθόν και το μέλλον όσο το παρόν. Το παρόν είναι αυτό, μέσα στο οποίο δοκιμάζεται.
επικαιρότητα και να προσδώσει στη στιγμή το βάθος της μνήμης και του σχεδιασμού. Τον διανοούμενο, αν είναι ζωντανός πνευματικός άνθρωπος, δεν τον ενδιαφέρει τόσο το παρελθόν και το μέλλον όσο το παρόν. Το παρόν είναι αυτό, μέσα στο οποίο δοκιμάζεται.
(Κώστα Π. Μιχαηλίδη, Οικείωση
και Αλλοτρίωση, διασκευή)
επαΐων. αυτός που
αισθάνεται, καταλαβαίνει, ξέρει
Α. Για την προετοιμασία
μιας ομαδικής εργασίας στο μάθημα της Νεοελληνικής Γλώσσας, διάβασες το
παραπάνω κείμενο. Να γράψεις μια περίληψη του κειμένου αυτού, με την
οποία θα ενημερώσεις τα άλλα μέλη της ομάδας σου για το περιεχόμενό του (80-100
λέξεις).
Μονάδες 25
Β1. Να αναπτύξετε σε 60-80 λέξεις
το νόημα του παρακάτω αποσπάσματος του κειμένου: "Ο διασκορπισμός της
εποχής μας δεν εμφανίζεται μόνο μέσα στην αύξουσα εξειδίκευση, αλλά και μέσα
στην καταναλωτική συνείδηση του σημερινού ανθρώπου στη σχέση του με τα αγαθά,
που του προσφέρονται στον τομέα της διαβιώσεως ή της ψυχαγωγίας."
Μονάδες 5
Β2 "Συνήθως
προϋποθέτουμε ... ή της ψυχαγωγίας." Για κάθε παράγραφο του αποσπάσματος
αυτού να γράψετε έναν πλαγιότιτλο.
Μονάδες 5
Β3. Να γράψετε από ένα συνώνυμο για
καθεμιά από τις παρακάτω λέξεις με τη σημασία που έχουν στο κείμενο:
περισυλλογή, συμβιβάζεται, αοριστία, διαμαρτυρία, ενδιαφέρει, διάνοια.
Μονάδες 6
Β4. ψυχαγωγία, τεχνοτροπίες: Να
σχηματίσετε τέσσερις νέες σύνθετες λέξεις χρησιμοποιώντας για καθεμιά από ένα
(διαφορετικό κάθε φορά) συνθετικό των παραπάνω λέξεων.
Μονάδες 4
Β5. όμως, ή, γιατί, αλλά (το πρώτο
του κειμένου), με άλλα λόγια: Ποια νοηματική σχέση εκφράζει η χρήση καθεμιάς
από τις παραπάνω λέξεις στη δεύτερη παράγραφο του κειμένου;
Μονάδες 5
Γ. Σας δίνεται η ευκαιρία,
με αφορμή μια πολιτιστική εκδήλωση του σχολείου σας, να συναντήσετε έναν
διανοούμενο. Ποιες σκέψεις σας θα του εκθέτατε σχετικά με το πώς πρέπει να
συμβάλλει στην αντιμετώπιση των προβλημάτων που απασχολούν σήμερα τη νεολαία;
(Να καταγράψετε τις σκέψεις σας αυτές σ' ένα δοκίμιο πειθούς 500-600 λέξεων, το
οποίο θα του επιδώσετε κατά τη συνάντησή σας.)
Μονάδες 50
Γ΄ ΤΑΞΗΣ 2002
ΚΕΙΜΕΝΟ
O εικοστός αιώνας δικαίως
χαρακτηρίζεται ως αιώνας των μεγαλύτερων και σημαντικότερων
κοινωνικο-οικονομικών αλλαγών. Με τη ραγδαία εξέλιξη της τεχνολογίας, ο μέσος
"Δυτικός άνθρωπος" ζει στο κατώφλι του 21ου αιώνα μία πολύ
διαφορετική καθημερινή ζωή από τον αντίστοιχο άνθρωπο των αρχών του 20ου αιώνα.
Ένα σημαντικό ποσοστό ευθύνης γι' αυτές τις δραματικές αλλαγές στην καθημερινή
ζωή φέρει και η πρόοδος στις λεγόμενες βιοϊατρικές επιστήμες. Η ανακάλυψη της
δομής του DNA, πριν από
45 περίπου χρόνια, και η επακόλουθη "έκρηξη γνώσης" στους τομείς της
Μοριακής Βιολογίας και της Γενετικής φέρνουν την ανθρωπότητα αντιμέτωπη με μια
νέα τάξη πραγμάτων.
Έχουμε πλέον επιλύσει σε μεγάλο βαθμό το πρόβλημα της στειρότητας με τη χρήση
μεθόδων τεχνητής αναπαραγωγής και ταυτόχρονα είμαστε σε θέση να επιλέξουμε το
φύλο του παιδιού μας. Η πλήρης χαρτογράφηση του ανθρώπινου γονιδιώματος αλλά
και η υφιστάμενη απομόνωση και ο χαρακτηρισμός της λειτουργίας μερικών
εκατοντάδων γονιδίων θα οδηγήσουν πιθανότατα στο εγγύς μέλλον στη θεραπεία
πολλών ασθενειών. Γενετικά τροποποιημένοι οργανισμοί και τρόφιμα υπόσχονται ότι
θα επιλύσουν το πρόβλημα του υποσιτισμού, όμως ταυτόχρονα δημιουργούν τεράστια
βιοηθικά προβλήματα. Παράλληλα, η πρόσφατη κλωνοποίηση ζωντανών οργανισμών
μπορεί να επιλύσει και αυτή θέματα υποσιτισμού και επάρκειας οργάνων, όμως
εγκυμονείται κίνδυνος δημιουργίας γενεών πανομοιοτύπων οργανισμών προς
εκμετάλλευση και ταυτόχρονα αναδεικνύει επικίνδυνες απόψεις περί δημιουργίας
μιας "αρίας φυλής".
Πού βαδίζουμε, άραγε; Για χάρη
ποιας προόδου και μελλοντικής ευδαιμονίας η επιστημονική κοινότητα αλλά και
ολόκληρη η ανθρωπότητα πρέπει, αλόγιστα, να συνεχίσει αυτό τον δρόμο;
Το μείζον ερώτημα της
ανθρωπότητας και η διαχρονική αγωνία της είναι να εξηγηθεί ο σκοπός και το
νόημα της ζωής και του θανάτου. Εάν προσεγγίσουμε κάποτε την αλήθεια αναφορικά
με αυτά τα θεμελιακά ερωτήματα, ίσως μπορέσουμε τότε να επαναπροσδιορίσουμε τις
αξίες μας και τους τρόπους επίτευξής των. (...) Αποτελεί κανόνα της φύσης,
κανόνα της βιολογίας, να υπάρχει και "θεϊκά" να μη διαταράσσεται η
θεμελιώδης ακολουθία: γένεση, ζωή, αναπαραγωγή, θάνατος. Με βάση τα
προαναφερόμενα, εάν οι άνθρωποι ήταν αθάνατοι ή γενικότερα κάποια μορφή ζωής
ήταν αθάνατη, το οξύμωρο συμπέρασμα είναι ότι: το συγκεκριμένο είδος ζωής θα
εξέλιπε μέσα σε λίγες σχετικά γενεές, διότι το περιβάλλον θα άλλαζε και δεν θα
μπορούσαν αυτοί οι ζωντανοί οργανισμοί που το απαρτίζουν να αλλάξουν, ώστε να
προσαρμοστούν στις νέες συνθήκες. (...)
Μέχρις ότου απαντηθούν, εάν ποτέ,
τέτοιου είδους φιλοσοφικά ερωτήματα, η δυνατότητα επίτευξης αθανασίας φαίνεται
να βρίσκεται εκτός των γνωστών βιολογικών νόμων της φύσης. Αντίθετα, είναι
προτιμότερο να βρεθούν εκείνοι οι τρόποι, ώστε να μετατραπεί το "ζην"
σε "ευ ζην". Δηλαδή να προσδιοριστούν και να εφαρμοστούν εκείνα τα
τεχνολογικά επιτεύγματα, τα οποία θα έχουν αποτέλεσμα οι άνθρωποι να
γεννιούνται, να ζουν και να γερνούν με υγεία.
Είναι βέβαιο πως η Μοριακή
Βιολογία και η Γενετική έχουν ανοίξει νέους ορίζοντες στη μελέτη και κατανόηση
της λειτουργίας του ανθρώπινου οργανισμού. Αυτό το ταξίδι, το οποίο ξεκίνησε
πριν από λίγα σχετικά χρόνια στον άγνωστο και μαγευτικό κόσμο των βιολογικών
νοημάτων της ζωής, δεν είναι ούτε εύκολο ούτε γρήγορο. Οι ταξιδιώτες πρέπει να
είναι εφοδιασμένοι με υπομονή, με περίσσεια γνώση, με αμφισβήτηση, αλλά
προπαντός με ηθική δεοντολογία. Σε κάθε περίπτωση, η Πολιτεία πρέπει να κρίνει
και να αξιολογεί τους καρπούς και τις εμπειρίες τέτοιων εγχειρημάτων. Υπάρχουν
άραγε γονίδια αθανασίας; Θα διαλευκανθούν πλήρως οι μοριακοί μηχανισμοί που
διέπουν τη ζωή και τον θάνατο; Θα αποδεχθεί, ηθικά, η ανθρωπότητα σε μια τέτοια
περίπτωση να παρέμβει; Αποτελεί προσωπική εκτίμηση ότι είναι προτιμότερο να
στοχεύεται η ανεύρεση τρόπων βελτίωσης της ποιότητας της καθημερινής ζωής παρά
τα επικίνδυνα ταξίδια με γνώμονα την ανθρώπινη ματαιοδοξία. Άλλωστε, όπως και ο
ποιητής έχει δηλώσει:
... ηδονικά παντοτινά ζητάμε,
μάταια πάντα...
(Διασκευή άρθρου του Στάθη Γκόνου
από τον ημερήσιο τύπο)
Α. Για τις
ανάγκες μιας συζήτησης που πρόκειται να γίνει στην τάξη σας με θέμα την εξέλιξη
της Γενετικής, μελετήσατε το παραπάνω κείμενο. Να γράψετε μια περίληψη του
κειμένου αυτού με την οποία θα ενημερώσετε τους συμμαθητές σας για το
περιεχόμενό του. (100-120 λέξεις)
Μονάδες 25
Β1. Να αναπτύξετε σε
70-80 λέξεις το νόημα του παρακάτω αποσπάσματος του κειμένου:
"εγκυμονείται κίνδυνος δημιουργίας γενεών πανομοιοτύπων οργανισμών προς
εκμετάλλευση".
Μονάδες 10
Β2. Με ποια
συλλογιστική πορεία (επαγωγική-παραγωγική) αναπτύσσει τη σκέψη του ο συγγραφέας
στην πρώτη παράγραφο του κειμένου; Να αιτιολογήσετε την απάντησή σας.
Μονάδες 5
Β3. Σε ένα κείμενο
επιστημονικού λόγου συναντάμε συχνά ένα ειδικό λεξιλόγιο, δηλαδή τους ειδικούς
όρους που χρησιμοποιούνται σε μια συγκεκριμένη επιστήμη. Να γράψετε πέντε από
αυτούς τους όρους που περιέχονται στο κείμενο αυτό.
Μονάδες 5
Β4. Ποιες είναι οι
εκφράσεις του μεταφορικού και εικονοπλαστικού λόγου που χρησιμοποιεί ο
αρθρογράφος στην τελευταία παράγραφο του κειμένου και ποια συναισθήματα
προκαλούν στον αναγνώστη;
Μονάδες 5
Γ. Πληροφορηθήκατε από
τον ημερήσιο τύπο ότι σε ερευνητικό κέντρο πρόκειται να γίνουν πρωτοποριακά
πειράματα Γενετικής και προβληματιστήκατε για τη χρήση των αποτελεσμάτων τους.
Να γράψετε ένα άρθρο για το περιοδικό του σχολείου σας, στο οποίο να εκφράσετε
τις ανησυχίες σας για ενδεχόμενη κακή εφαρμογή της γνώσης και να τονίσετε με
επιχειρήματα ότι είναι αναγκαίο η επιστήμη να βρίσκεται διαρκώς στην υπηρεσία
του ανθρώπου. (500-600 λέξεις)
Μονάδες 50
Γ΄ ΤΑΞΗΣ 2003
ΚΕΙΜΕΝΟ
Με δεδομένη την οικολογική κρίση,
την ακραία ανισότητα της κατανομής των πόρων μεταξύ πλούσιων και φτωχών χωρών,
την αδυναμία να συνεχίσει το σύστημα τη σημερινή του πορεία, το απαιτούμενο
είναι μια νέα δυναμική πραγματικότητα που η σημασία της δεν μπορεί να συγκριθεί
με τίποτε άλλο στο παρελθόν. Αναφέρομαι σε μια πραγματικότητα που θα έβαζε στο
κέντρο της ζωής του ανθρώπου σημασίες άλλες από την αύξηση της παραγωγής και
της κατανάλωσης και στόχους ζωής διαφορετικούς, για τους οποίους οι άνθρωποι θα
μπορούσαν να πουν πως αξίζουν τον κόπο.
Αυτό θα απαιτούσε, φυσικά, μια
αναδιοργάνωση των κοινωνικών θεσμών, των εργασιακών, των οικονομικών, των
πολιτικών και πολιτιστικών σχέσεων. Ένας τέτοιος προσανατολισμός, όμως, απέχει
ανυπολόγιστα από τα όσα σκέπτονται και, ίσως, από τα όσα ποθούν οι άνθρωποι
σήμερα. Αυτή είναι η μεγάλη δυσκολία που πρέπει να αντιμετωπίσουμε.
Θα έπρεπε, σκέπτομαι, να θέλουμε
μια κοινωνία στην οποία οι οικονομικές αξίες θα έχουν παύσει να κατέχουν
κεντρική θέση, όπου η οικονομία θα έχει ξαναμπεί στη θέση της, δηλαδή θα έχει
γίνει ένα απλό μέσο του ανθρώπινου βίου και όχι ύστατος σκοπός, στην οποία,
επομένως, θα έχουμε παραιτηθεί από την τρελή κούρσα προς μια συνεχώς αυξανόμενη
κατανάλωση. Αυτό δεν είναι απλώς αναγκαίο, για να αποφύγουμε την τελεσίδικη
καταστροφή του γήινου περιβάλλοντος. Είναι αναγκαίο κυρίως, για να βγούμε από
την ψυχική και ηθική εξαθλίωση των σύγχρονων ανθρώπων.
Θα έπρεπε, ακόμα, από εδώ και
εμπρός οι άνθρωποι (μιλάω για τις πλούσιες χώρες) να δεχτούν ένα αξιοπρεπές
αλλά λιτό βιοτικό επίπεδο και να παραιτηθούν από την ιδέα ότι ο κεντρικός
στόχος της ζωής τους είναι να αυξάνεται η κατανάλωσή τους κατά 2 με 3% το
χρόνο. Για να το δεχτούν αυτό, θα έπρεπε κάτι άλλο να δίνει νόημα στη ζωή τους.
Αυτό το άλλο είναι η ανάπτυξη των ανθρώπων αντί για την ανάπτυξη των
σκουπιδοπροϊόντων.
Η ανάπτυξη, βέβαια, των ανθρώπων
αντί για την ανάπτυξη των σκουπιδοπροϊόντων θα απαιτούσε μιαν άλλη οργάνωση της
εργασίας, η οποία θα έπρεπε να παύσει να είναι αγγαρεία και να γίνει πεδίο
προβολής των ικανοτήτων του ανθρώπου˙ μιαν αληθινή δημοκρατία που θα
συνεπαγόταν τη συμμετοχή όλων στη λήψη των αποφάσεων˙ μιαν άλλη οργάνωση
παιδείας, ώστε να διαπλάθονται πολίτες ικανοί «να άρχουν και να άρχονται βάσει
των νόμων» σύμφωνα με τη θαυμάσια έκφραση του Αριστοτέλη.
Εννοείται ότι όλα αυτά
θέτουν τεράστια προβλήματα. Προβλήματα μεγάλης δυσκολίας που όμως, κατά τη
γνώμη μου, μπορούν να λυθούν, με την προϋπόθεση ότι η πλειονότητα των ανθρώπων
και των ικανοτήτων τους θα κινητοποιηθεί για τη δημιουργία λύσεων, αντί να
προβληματίζεται για το πότε θα μπορέσει να αποκτήσει τρισδιάστατη τηλεόραση.
Αυτά είναι τα καθήκοντα που έχουμε μπροστά μας και η τραγωδία της εποχής
μας είναι ότι η ανθρωπότητα δεν νοιάζεται γι’ αυτά. Πόσον καιρό ακόμα η
ανθρωπότητα θα κατατρύχεται από τις ματαιότητες και τις ψευδαισθήσεις που
ονομάζουμε εμπορεύματα; Μια καταστροφή οποιουδήποτε είδους
- οικολογική για παράδειγμα - θα προκαλέσει άραγε μια βίαιη αφύπνιση ή
μήπως την εμφάνιση αυταρχικών ή ολοκληρωτικών καθεστώτων; Κανείς δεν μπορεί να
απαντήσει σε τέτοιου είδους ερωτήματα.
Εκείνο, πάντως, που μπορούμε να
πούμε, είναι ότι όλοι όσοι έχουν συνείδηση του σοβαρού χαρακτήρα των ζητημάτων
πρέπει να προσπαθήσουν να μιλήσουν, να ασκήσουν κριτική σ’ αυτή την ξέφρενη
πορεία προς την άβυσσο, να ξυπνήσουν τη συνείδηση των συμπολιτών τους.
(Κορνήλιος Καστοριάδης, «Η
Άνοδος της Ασημαντότητας», Διασκευή )
Α. Να
γράψετε στο τετράδιό σας μια περίληψη του κειμένου που σας δόθηκε
(100-120 λέξεις).
Μονάδες 25
Β1. Να αναπτύξετε με
80-100 λέξεις το νόημα της παρακάτω άποψης του συγγραφέα: «Η ανάπτυξη, βέβαια,
των ανθρώπων αντί για την ανάπτυξη των σκουπιδοπροϊόντων θα απαιτούσε μιαν άλλη
οργάνωση της εργασίας, η οποία θα έπρεπε να παύσει να είναι αγγαρεία και να
γίνει πεδίο προβολής των ικανοτήτων του ανθρώπου».
Μονάδες 10
Β2. Να γράψετε ένα
αντώνυμο για καθεμιά από τις παρακάτω λέξεις του κειμένου:
κατανάλωσης, αναδιοργάνωση, κεντρική,
δεχτούν, συμμετοχή.
Μονάδες 5
Β3. Ποιους τρόπους και
ποια μέσα πειθούς χρησιμοποιεί ο συγγραφέας στην τέταρτη και πέμπτη παράγραφο
του κειμένου; Να δώσετε ένα παράδειγμα για κάθε περίπτωση.
Μονάδες 5
Β4. Τι επιδιώκει ο
συγγραφέας με τη χρήση των ερωτήσεων στην προτελευταία παράγραφο του κειμένου;
Μονάδες 5
Γ. Ως μέλος του
δεκαπενταμελούς συμβουλίου του Λυκείου σου εκπροσωπείς τους συμμαθητές σου σε
μια εκδήλωση της περιοχής σου που έχει ως θέμα το φυσικό περιβάλλον και την
ποιότητα ζωής. Να διαμορφώσεις μια εισήγηση με την οποία θα παρουσιάσεις τις
επιπτώσεις της υπερκατανάλωσης στον άνθρωπο και το φυσικό περιβάλλον
προτείνοντας και τρόπους αντιμετώπισής τους. (500-600 λέξεις).
Μονάδες 50
Γ΄ ΤΑΞΗΣ ΕΠΑΝΑΛΗΠΤΙΚΕΣ ΙΟΥΛΙΟΥ
2003
ΚΕΙΜΕΝΟ
Ενόψει της νέας χιλιετίας, το
ανθρώπινο γένος είναι υποχρεωμένο να σχεδιάσει ένα νέο εκπαιδευτικό σύστημα και
να διαμορφώσει τους όρους ενός νέου πολιτισμού. Και είναι υποχρεωμένο να το
πράξει τούτο -επιτρέψτε μου να επισημάνω- όχι γιατί το εκπαιδευτικό σύστημα και
ο πολιτισμός του παρελθόντος απέτυχαν, αλλά διότι άλλαξε η κοινωνία. Τίποτε από
όσα ο άνθρωπος μπορεί να σκεφθεί και να δημιουργήσει -αν πρόκειται να καταστεί
βιώσιμο- δεν είναι δυνατό να υπάρξει ερήμην της κοινωνίας. Αλλάζουν οι
κοινωνικές συνθήκες; Αλλάζουν, επίσης, οι ιδέες, οι πεποιθήσεις, οι μορφές της
τέχνης, οι επιστημονικές αντιλήψεις και ούτω καθεξής.
Σήμερα η συζήτηση για την
κοινωνική αλλαγή επικεντρώνεται στο αίτημα για συνεργασία και συνύπαρξη των
λαών, στην προσπάθεια να οδηγηθούμε από ένα πλήθος μικρών και μεγάλων
κοινωνικών συνόλων σε μια ενιαία κοινότητα ανθρώπων. Το πιο απτό και
προχωρημένο δείγμα δημιουργίας στην εποχή μας μιας ευρύτερης από τον
παραδοσιακό τύπο κράτους κοινωνίας είναι ασφαλώς η Ευρωπαϊκή Ένωση. Το
εγχείρημα, βέβαια, δεν είναι νέο στην ιστορία. Τηρουμένων των αναλογιών, τόσο
κατά το απώτερο όσο και κατά το πρόσφατο παρελθόν, επιχειρήθηκε να
δημιουργηθούν μεγάλοι κοινωνικοί σχηματισμοί. Έτσι, τον 4ο αιώνα π.Χ., ο Μέγας
Αλέξανδρος κατόρθωσε να συνενώσει πολλές κοινωνίες ανθρώπων σε ένα ενιαίο
κράτος, ενώ μόλις τον περασμένο αιώνα δημιουργήθηκαν οι συνασπισμοί της
Σοβιετικής Ένωσης και της Γιουγκοσλαβίας. Η μοίρα όλων αυτών των
προσπαθειών ήταν κοινή: κάποια στιγμή να διαλυθούν εις τα εξ ων συνετέθησαν.
Εκείνο, ωστόσο, που χαρακτηρίζει
την προσπάθεια δημιουργίας μιας ενιαίας κοινότητας ανθρώπων στην εποχή μας -και
μπορεί να δικαιολογήσει την αισιόδοξη πεποίθηση ότι η συνένωση των ανθρώπων που
οικοδομείται σήμερα δεν θα έχει την ίδια τύχη με τους κοινωνικούς συνασπισμούς
του παρελθόντος- είναι ο τρόπος με τον οποίο συντελείται αυτή. Εν αντιθέσει προς
το βίαιο, επαναστατικό και κατασταλτικό τρόπο, με τον οποίο επιχειρήθηκε κατά
το παρελθόν η διαμόρφωση της νέας μορφής της κοινωνίας, σήμερα αυτή επιδιώκεται
με συναινετικές διαδικασίες. Η συγκρότηση και η λειτουργία της Ευρωπαϊκής
Ένωσης, ορισμένως, έχουν οικοδομηθεί -και συνεχίζουν να οριοθετούνται- μέσα από
συνεννοήσεις, διαπραγματεύσεις και κοινές αποφάσεις.
Όσο, όμως, και αν δικαιούται να
αισιοδοξεί κανείς ότι με τον ειρηνικό και συναινετικό αυτόν τρόπο η Ευρώπη
οδηγείται σταθερά σε μια ενιαία κοινότητα πολιτών, δεν μπορεί παρά να τρέφει
κάποια ανησυχία για το είδος της κοινωνίας που θα διαμορφωθεί και, ειδικότερα,
για την πνευματική υφή της. Προσωπικά προβλέπω αφενός μεν ότι η σχεδιαζόμενη
μορφή εκπαίδευσης, όσο και αν τυπικά θα καλύπτει ολόκληρη την κοινωνία της
Ενωμένης Ευρώπης, στην πραγματικότητα θα αναδείξει μεγάλες ανισότητες, αφετέρου
δε ότι ο ευρωπαϊκός πολιτισμός θα οδηγηθεί σε μια προοδευτική άμβλυνση, που
ενέχει τον κίνδυνο του εκφυλισμού τελικώς.
Είναι λογικό, συγκεκριμένα, η
Ευρωπαϊκή Ένωση, στην προοπτική μιας ενιαίας κοινωνίας πολιτών, να αναζητεί τη
θέσπιση ενός κοινού τύπου εκπαίδευσης, όπως ως τώρα σε μια εθνική κρατική
οντότητα, στην Ελλάδα λόγου χάρη, ισχύει το αυτό εκπαιδευτικό σύστημα σε όλη
την επικράτειά της· δεν υφίστανται άλλοι νόμοι για την εκπαίδευση των
πολιτών των Αθηνών, άλλοι νόμοι για την εκπαίδευση των πολιτών της
Θεσσαλονίκης, άλλοι για την εκπαίδευση των πολιτών της Κρήτης και ούτω καθεξής.
Θεοδόσης Πελεγρίνης,
«Ασκήσεις Φιλοσοφίας για τη
ζωή και την τέχνη»,
εκδ. Ελληνικά Γράμματα,
(Διασκευή)
Α. Να
γράψετε στο τετράδιό σας μια περίληψη του κειμένου που σας δόθηκε
(100-120 λέξεις).
Μονάδες 25
Β1. Να αναπτύξετε με
70-80 λέξεις το νόημα του παρακάτω αποσπάσματος του κειμένου: «Όσο όμως και αν
δικαιούται ... για την πνευματική υφή της».
Μονάδες 10
Β2. Να προσδιορίσετε το
είδος του συλλογισμού που χρησιμοποιεί ο συγγραφέας στην πρώτη παράγραφο του
κειμένου και να δικαιολογήσετε την απάντησή σας.
Μονάδες 5
Β3. Να γράψετε ένα
συνώνυμο για καθεμιά από τις παρακάτω λέξεις του κειμένου: απτό, εγχείρημα,
συνασπισμός, συντελείται, ενέχει.
Μονάδες 5
Β4. Να εντοπίσετε δύο
σημεία του κειμένου στα οποία ο συγγραφέας κάνει μεταφορική χρήση της
γλώσσας.
Μονάδες 5
Γ. Το επόμενο φύλλο της
εφημερίδας του σχολείου σας είναι αφιερωμένο σε κάποιο εκπαιδευτικό πρόγραμμα
της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Συμμετέχοντας στο πρόγραμμα αυτό να γράψετε ένα άρθρο
σχετικά με τους σκοπούς και τις αξίες εκείνης της εκπαίδευσης που θα βοηθήσει
τους νέους ανθρώπους να ενταχθούν συνειδητά στην κοινότητα των Ευρωπαϊκών λαών
και να συμβάλουν στην ενίσχυση της ενότητάς της (500-600 λέξεις).
Μονάδες 50
Γ΄ ΤΑΞΗΣ 2004
ΚΕΙΜΕΝΟ
Ένας
ξένος συγγραφέας έχει κάνει την παρατήρηση ότι, αν ο δάσκαλος δεν πλουτίζει ούτε
ανακαινίζει τα επιστημονικά του εφόδια και τις επαγγελματικές του δεξιότητες,
είναι γιατί έχει να κάνει πάντοτε με παιδιά, ανώριμους δηλαδή και με
περιορισμένη ικανότητα ανθρώπους, που εύκολα δεσπόζει στον κύκλο τους.
Επομένως, του λείπει ο «ανταγωνισμός» με ομοίους του, που είναι πάντοτε έτοιμοι
και πολλές φορές ικανοί να του αμφισβητήσουν την υπεροχή, όπως συμβαίνει στα
άλλα επαγγέλματα. .εν χρειάζεται να «πολεμήσει» σκληρά και προς σκληρούς
αντιπάλους, σαν τους βιοπαλαιστές• μέσα στην τάξη είναι ο «ένας», «ο
παντογνώστης», «ο φωτισμένος». Ποια δύναμη και ποια σοφία μπορούν ν’
αντιπαρατάξουν στο «πνεύμα» του οι μικροί μαθητές; Και για τούτο επαναπαύεται
στα λιγοστά πνευματικά του κεφάλαια.
Αξιοπρόσεχτη η παρατήρηση. Δεν αληθεύει όμως τη δική μας εποχή. Γιατί σήμερα
και τα παιδιά είναι πολύ διαφορετικά από άλλοτε και ο αέρας, το «κλίμα» του
σχολείου έχει αλλάξει. Παλαιότερα ο μαθητής περίμενε να
φωτιστεί αποκλειστικά και μόνο από το δάσκαλό του. Σήμερα οι πηγές των
πληροφοριών έχουν πολλαπλασιαστεί
σε βαθμό εκπληκτικό και οι κρουνοί τους (η εφημερίδα, το
περιοδικό, το ραδιόφωνο, η τηλεόραση) ρέουν μέσα στο σπίτι. Μπορεί λοιπόν ο
μαθητής, ανάλογα με τη δύναμη και
την όρεξή του, να προμηθεύεται ελεύθερα και απεριόριστα
«ειδήσεις» από όλες τις περιοχές της ανθρώπινης περιέργειας: ιστορικές,
γεωγραφικές, βιολογικές, ανθρωπολογικές, φυσικής, χημείας, κοσμογραφίας,
ηλεκτρολογίας, κάθε λογής τεχνικής».
Έπειτα, το σημερινό «παιδί» έχει λευτερωθεί από τους «κληρονομικούς»
ενδοιασμούς, τις πλεγματικές αναχαιτίσεις που παλαιότερα έκαναν το μαθητή να
σκύβει παθητικά το κεφάλι και να δέχεται αδιαμαρτύρητα την «αυθεντία» του
δασκάλου, του οποιουδήποτε δασκάλου. Σηκώνεται και διατυπώνει με θάρρος προς
κάθε κατεύθυνση τις απορίες, τις αντιρρήσεις, τις δικές του γνώμες. Και επειδή
σήμερα σειέται
παντού το κοινωνικό έδαφος από τα προβλήματα που έχουν
γεννήσει οι οικονομικές εξελίξεις και οι πολιτικές ζυμώσεις σε όλες τις χώρες
του κόσμου, η «αμφισβήτηση» έχει εισβάλει στα σχολεία και έχει κάνει δύσκολο το
έργο του δασκάλου.
Πάρε
το λοιπόν απόφαση. .εν είσαι πια ο «τυχερός» δάσκαλος των αρχών του αιώνα μας,
που ήξερε και πίστευε «ακριβώς» (ή περίπου ακριβώς) όσα περίμεναν να ακούσουν
από αυτόν τα ολιγαρκή και ντροπαλά παιδιά του σχολείου εκείνης της εποχής.
Είσαι (οφείλεις να είσαι, δεν μπορείς παρά να είσαι) ο δάσκαλος ενός άλλου
καιρού κι ενός άλλου κόσμου, που πρέπει να πλησιάσεις μια ταραγμένη νεότητα,
ορμητική και απαιτητική, και να τη βοηθήσεις να βρει το δρόμο της.
Πρόσεξε πόσο συγκρούονται οι γνώμες των συναδέλφων σου, όταν χαρακτηρίζουν τη
σημερινή Νεότητα συγκρίνοντάς την με την παλαιότερη.
Σπάνια βρίσκεται κανείς να την εγκωμιάσει. Οι πιο πολλοί την κατηγορούν ότι
έχασε τη φιλοπονία, το φιλότιμο, τη ντροπή, τις αρετές που κάνουν τον νέο
άνθρωπο συμπαθητικό, αγαπητό.
Μη
βιαστείς να συμφωνήσεις μαζί τους. Εσύ να κάνεις προσεχτικές παρατηρήσεις και
να σχηματίσεις τη δική σου γνώμη.
—Πώς;— Αυτό είναι το μυστικό σου. Πάντως, όχι με απειλές και με λοιδορίες ούτε
με ειρωνείες και σαρκασμούς. Αλλά με την πειθώ, που είναι τόσο πιο
αποτελεσματική, όσο επιχειρείται πιο πολύ με το ζωντανό παράδειγμα, παρά με
τα άψυχα λόγια. Πρώτα όμως να κερδίσεις την εμπιστοσύνη του
Νέου.
(Ε. Π. Παπανούτσος, «Η Παιδεία το μεγάλο μας πρόβλημα»,
Αθήνα 1976, διασκευή )
Α. Να γράψετε στο τετράδιό σας την περίληψη του κειμένου που
σας δόθηκε (80-100 λέξεις).
Μονάδες 25
Β1. Σε μια παράγραφο 70-80 λέξεων να διατυπώσετε την άποψή
σας για το περιεχόμενο του παρακάτω αποσπάσματος:
«Σήμερα οι πηγές των πληροφοριών έχουν πολλαπλασιαστεί σε
βαθμό εκπληκτικό και οι κρουνοί τους (η εφημερίδα, το περιοδικό, το ραδιόφωνο,
η τηλεόραση) ρέουν μέσα στο σπίτι».
Μονάδες 5
Β2. Να βρείτε τη δομή και τους τρόπους ανάπτυξης της
δεύτερης παραγράφου.
Μονάδες 5
Β3. Ποια είναι η συλλογιστική πορεία (παραγωγική –επαγωγική)
του παρακάτω συλλογισμού; Να δικαιολογήσετε την απάντησή σας.
- όπου απουσιάζει ο ανταγωνισμός, ο άνθρωπος δεν πλουτίζει
τα εφόδιά του.
- σε παλαιές εποχές απουσίαζε ο ανταγωνισμός.
Άρα, ο άνθρωπος σε παλιές εποχές δεν πλούτιζε τα εφόδιά του.
Να αξιολογήσετε τον παραπάνω συλλογισμό ως προς την αλήθεια,
την εγκυρότητα και την ορθότητά του.
(Να θεωρήσετε ότι οι προκείμενες ανταποκρίνονται στην
πραγματικότητα).
Μονάδες 8
Β4. α. Αφού λάβετε υπόψη τη σημασία που έχουν οι παρακάτω
φράσεις στη δεύτερη παράγραφο του κειμένου, να σημειώσετε στο τετράδιό σας σε
ποιες από αυτές η γλώσσα λειτουργεί αναφορικά και σε ποιες ποιητικά.
i. ... σήμερα τα παιδιά είναι διαφορετικά.
ii. ...το «κλίμα» του σχολείου έχει αλλάξει.
iii. ...ο μαθητής περίμενε να φωτιστεί από το δάσκαλο.
iv. ... οι κρουνοί ρέουν μέσα στο σπίτι.
Μονάδες 4
β. παντογνώστης, αποκλειστικά, εκπληκτικό:
Να αναλύσετε τις λέξεις στα συνθετικά τους και από το
δεύτερο συνθετικό της κάθε λέξης να σχηματίσετε μια δική σας (απλή ή σύνθετη)
λέξη.
Μονάδες 3
Γ. Ως τελειόφοιτος να γράψεις ένα άρθρο 400-500 λέξεων για
την τοπική εφημερίδα. Στο άρθρο αυτό, με βάση τη σχολική σου εμπειρία, να
αναφέρεις τι προσφέρει το
σχολείο για την αντιμετώπιση του καθημερινού καταιγισμού των
πληροφοριών και την ένταξη των τελειοφοίτων στην κοινωνία. Ποιες αλλαγές θα
πρότεινες για τη βελτίωση αυτών των προσφορών του σχολείου;
Μονάδες 50
Γ΄ ΤΑΞΗΣ 2005
ΚΕΙΜΕΝΟ
Τέτοια συμπύκνωση πεθυμιάς και νοσταλγίας νιώθεις
αναπνέοντας τον αγέρα τούτο του Ήτον1. Όλοι σχεδόν οι αρχηγοί του εγγλέζικου
έθνους τους τελευταίους αιώνες πέρασαν εδώ μέσα, στους τοίχους τούτους και τις
πρασινάδες, την παιδική κι εφηβική τους ηλικία, και τούτες οι κλειστές αυλές κι
οι τριζοκοπούσες παμπάλαιες σκάλες και το γιασεμί τούτο που ανθίζει στις
δοξαρωτές πόρτες θα ’μειναν σε όλη τους τη ζωή η μεγάλη τους αγιάτρευτη
νοσταλγία.
[…]
Νιώθεις πως εδώ, στη μικρή τούτη φημισμένη πολιτεία όπου
αναθρέφεται η εγγλέζικη αριστοκρατία, το ελληνικό πνέμα, φωτεινό, τολμηρό κι
ισορροπημένο, συνεχίζει εξόριστο στην υπερβόρεια ομίχλη το εξαίσιο έργο του.
Περνώ ένα μικρό γιοφυράκι ποταμού, φτάνω στον ανοιχτό χώρο,
όπου οι μεγάλοι μαθητές με τα ουρανιά και τ’ άσπρα κασκέτα, παίζουν γκολφ.
Ωραία λιγνά κορμιά, χάρη και δύναμη, πειθαρχημένη ορμή, χαρά στο μάτι να βλέπει
και στο νου να συλλογιέται πως με την άσκηση τα κορμιά τούτα γίνουνται καλοί
αγωγοί για να περνάει το πνέμα.
Κάποτε ένας Ανατολίτης σοφός είδε μερικούς σκοινοβάτες να
πραγματοποιούν με τα κορμιά τους τις πιο επικίντυνες τόλμες· και ξέσπασε στα
κλάματα. «Γιατί κλαις;» τον ρώτησαν. «Γιατί συλλογιέμαι» αποκρίθηκε ο σοφός
«πως αν, όπως γυμνάζουμε έτσι τα σώματά μας, γυμνάζαμε και την ψυχή μας, τι
θάματα θα μπορούσαμε να κάμουμε!»
Εδώ όμως, στο Ήτον, ο θεατής δεν μπορεί να ξεσπάει σε
κλάματα. Γιατί μήτε καταπληχτικούς σκοινοβατικούς άθλους θα δει, μήτε κι η ψυχή
μένει, μέσα σε τέτοια ευλύγιστα κορμιά, ακαλλιέργητη. Υπάρχει μέτρο, ισορροπία,
παράλληλη καλλιέργεια σάρκας και νου σε ανθρώπινη κλίμακα. Ελληνική αρμονία.
Τα σπορτ κι οι κλασικές σπουδές είναι στο Ήτον οι δυο
παράλληλοι αδερφωμένοι δρόμοι της αγωγής. Όχι όμως σπορτ ατομικά —ακόντιο,
πήδημα, δίσκος— παρά σπορτ ομαδικά: λεμβοδρομίες, κρίκετ, τένις, φουτμπόλ. Τα
ομαδικά παιχνίδια υπηρετούν μεγάλο ηθικό σκοπό: σε συνηθίζουν να υποτάξεις την
ατομικότητά σου σε μια γενική ενέργεια. Να μη νιώθης πως είσαι άτομο
ανεξάρτητο, παρά μέλος μιας ομάδας. Να υπερασπίζεσαι όχι μονάχα την ατομική σου
τιμή παρά ολόκληρη την τιμή της ομάδας όπου ανήκεις: σχολή, Πανεπιστήμιο, πόλη,
έθνος. Έτσι, από σκαλοπάτι σε σκαλοπάτι, το παιχνίδι μπορεί να σε ανεβάσει στις
πιο αψηλές κι αφιλόκερδες κορυφές της ενέργειας. […]
Στα σπορτ δε γυμνάζεις το σώμα σου μονάχα· γυμνάζεις, πάνω
απ’ όλα, την ψυχή σου. «Στα τεραίν του Ήτον, είπε πολύ σωστά ο Ουέλιγκτον2,
κερδήθηκε η μάχη του Βατερλό.»
(Νίκος Καζαντζάκης, Ταξιδεύοντας - Αγγλία, Αθήνα 1962)
1. Ήτον: Φημισμένο Κολέγιο της Μεγάλης Βρετανίας.
2. Ουέλιγκτον: Άγγλος στρατηγός ο οποίος έμεινε γνωστός για
τη
νίκη του επί του Ναπολέοντα στη μάχη του Βατερλό.
Α. Να γράψετε στο τετράδιό σας την περίληψη του κειμένου που
σας δόθηκε (70-90 λέξεις).
Μονάδες 25
Β1. Σε μια παράγραφο 70-80 λέξεων να διατυπώσετε την άποψή
σας για το περιεχόμενο του πιο κάτω αποσπάσματος: «Στα σπορτ δε γυμνάζεις το
σώμα σου μονάχα· γυμνάζεις, πάνω απ’ όλα, την ψυχή σου. ‘Στα τεραίν του Ήτον,
είπε πολύ σωστά ο Ουέλιγκτον, κερδήθηκε η μάχη του Βατερλό’».
Μονάδες 10
Β2. Να επισημάνετε τα δομικά στοιχεία της έβδομης παραγράφου
(«Τα ομαδικά παιχνίδια … κορυφές της ενέργειας»).
Μονάδες 5
Β3. Να γράψετε ένα συνώνυμο για καθεμιά από τις πιο κάτω
λέξεις του κειμένου: πραγματοποιούν, ευλύγιστα, ακαλλιέργητη, αφιλόκερδες,
γυμνάζεις.
Μονάδες 5
Β4. αριστοκρατία, σκοινοβατικούς, ισορροπία, λεμβοδρομίες,
συνηθίζουν:
Από το δεύτερο συνθετικό των πιο πάνω λέξεων να σχηματίσετε
μια νέα σύνθετη λέξη.
Μονάδες 5
Γ. Στα πυκνοκατοικημένα αστικά κέντρα μειώνονται σταδιακά οι
χώροι ομαδικής ψυχαγωγίας και άθλησης. Στο πολιτιστικό κέντρο του δήμου σας
καλείστε, ως εκπρόσωπος των μαθητών και χρήστης αυτών των χώρων, να επισημάνετε
σε μια ομιλία σας 500-600 λέξεων τη σημασία του ομαδικού παιχνιδιού στην ψυχική
και σωματική διαμόρφωση και στη μελλοντική κοινωνικοποίηση των εφήβων.
Μονάδες 50
Γ΄ ΤΑΞΗΣ 2006
ΚΕΙΜΕΝΟ
Έχει παρατηρηθεί ότι οι πέρα από τα κοινά μέτρα δημιουργικοί
άνθρωποι στον τομέα του πνεύματος έχουν σιδερένιαν αντοχή και μπορούν να
εργάζονται σκληρά χωρίς να καταρρέουν από εξάντληση. Υπάρχουν περιπτώσεις όπου
η παραγωγική τους ικανότητα, και ποσοτικά μόνο θεωρούμενη, ως όγκος καθημερινής
εργασίας σχεδόν χειρωνακτικής, προκαλεί κατάπληξη. […] Ανεξάρτητα από την
ποιότητα, αυτή καθαυτή η ποσότητα της παραγωγής έχει κάτι το υπεράνθρωπο —
ξεπερνά κατά πολύ τις κοινές ανθρώπινες δυνάμεις. […] Οι οκνηροί και ανέμελοι
είναι στην ιστορία του πνεύματος σπάνιοι. ο μεγάλος αριθμός αποτελείται από
ακαταπόνητους δουλευτάδες.
[…]
Η μεγάλη αντοχή του πνευματικού δημιουργού γεννιέται και
συντηρείται, κατά κύριο λόγο, από την ψυχή του. Η φλογερή αγάπη προς το έργο
του και η πίστη η αδιάσειστη στον προορισμό αυτού του έργου είναι οι μεγάλες
πηγές της δύναμής του. Αυτές δεν τον αφήνουν (και στην περίπτωση ακόμη της
κλονισμένης υγείας) να λυγίσει. Ο άνθρωπος που αγαπάει και πιστεύει αυτό που
κάνει, ζει όρθιος με την ψυχή του. Αυτή τον διατηρεί ακμαίο, νέο, δροσερό. Και
επειδή την αγάπη και την πίστη τη βρίσκει μόνο εκείνος που με ορισμένη πνευματική
τοποθέτηση δίνει περιεχόμενο, πρόγραμμα, νόημα στη ζωή του, και δικαίωση
του μόχθου του θεωρεί την εκτέλεση αυτού του προγράμματος (την «πλήρωση του
νοήματος» της ζωής), η πνευματική τοποθέτηση είναι, σε τελευταίαν ανάλυση, το
στοιχείο που τροφοδοτεί την αντοχή του δημιουργού (απέναντι στη φθορά που
φέρνει ο κάματος, αλλά και απέναντι στους κλυδωνισμούς της ζωής, στο φυσικό και
στον ηθικό «πόνο»). Ο κοινός άνθρωπος που δεν είναι κατά τον ίδιο τρόπο
τοποθετημένος, εύκολα εξαντλείται και καταρρέει όταν χτυπηθεί από ένα
ανεπάντεχο δεινό ή όταν η υπέρμετρη δουλειά αρχίσει να φθείρει την υγεία του. Ο
πνευματικά τοποθετημένος δημιουργός δεν γκρεμίζεται εύκολα ούτε από τη νόσο,
ούτε από τα γερατειά, ούτε από τις απογοητεύσεις και τα πένθη, τα ατυχήματα της
ζωής, και όπως ο πολυάσχολος και προκομμένος άνθρωπος δεν «ευκαιρεί», καθώς
λέμε, ν’ αρρωστήσει, έτσι κι αυτός, με την προσήλωσή του στο νόημα που έχει
δώσει στη ζωή του, δεν «ευκαιρεί» ούτε τον κόπο να αισθανθεί ούτε τη φθορά —
και φτάνει στο τέρμα του βίου σαν τον αθλητή που πέφτει επιτέλους για να
αναπαυθεί στη χαρά της νίκης.
[…]
Κατά βάθος πρόκειται για την πανίσχυρη ψυχική αντοχή ενός
εκλεκτού ανθρώπου που σύμφωνα με την πνευματική του τοποθέτηση ξέρει να δίνει
στα γεγονότα μια δική του σημασία και να τα δαμάζει.
(Ε. Π. Παπανούτσος, Πρακτική Φιλοσοφία, Β΄ έκδοση,
Αθήνα 1980, σελ. 320, 321-322, 323)
Α. Να γράψετε στο τετράδιό σας την περίληψη
του κειμένου που σας δόθηκε (70-90 λέξεις).
Μονάδες 25
Β1. Να αναπτύξετε σε 70-80 λέξεις το
περιεχόμενο του ακόλουθου αποσπάσματος από το κείμενο: «Ο άνθρωπος που
αγαπάει και πιστεύει αυτό που κάνει, ζει όρθιος με την ψυχή του».
Μονάδες 10
Β2. «Η μεγάλη αντοχή [...] στη χαρά της
νίκης». Στη
συγκεκριμένη παράγραφο να διερευνήσετε:
α. Ποιον τρόπο πειθούς επιστρατεύει ο
συγγραφέας;
(Μονάδες 2)
β. Ποια μέσα πειθούς χρησιμοποιεί; Να
αναφέρετε ένα παράδειγμα για κάθε περίπτωση. (Μονάδες 3)
Μονάδες 5
Β3. Να γράψετε ένα συνώνυμο για καθεμιά από
τις πιο κάτω λέξεις του κειμένου:
ακαταπόνητους, ανεπάντεχο, υπέρμετρη,
προσήλωση, δαμάζει.
Μονάδες 5
Β4. Να αναφέρετε πέντε παραδείγματα
μεταφορικής χρήσης της γλώσσας από το κείμενο που σας έχει δοθεί.
Μονάδες 5
Γ. Στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου σας
πραγματοποιείται εκδήλωση για παιδιά που προέρχονται από περιοχή της χώρας η
οποία έχει πρόσφατα πληγεί από φυσική καταστροφή. Εκεί έχετε κληθεί ως
εκπρόσωπος του σχολείου σας να απευθύνετε σύντομη ομιλία. Τι θα αναφέρατε
σχετικά με την ψυχική δύναμη που απαιτείται για να αντιμετωπίσουν τα παιδιά
αυτά με αισιοδοξία το μέλλον τους; Με ποιους τρόπους, κατά τη γνώμη σας, θα
μπορούσε η Πολιτεία να συμβάλει στην ανακούφισή τους; Η ομιλία σας δεν πρέπει
να ξεπερνά τα 10΄ (500-600 λέξεις).
Μονάδες 50
Γ΄ ΤΑΞΗΣ 2007
ΑΠΟΛΥΤΗΡΙΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ Γ΄
ΤΑΞΗΣ ΗΜΕΡΗΣΙΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ
ΣΑΒΒΑΤΟ 19 ΜΑΪΟΥ 2007, ΕΞΕΤΑΖΟΜΕΝΟ ΜΑΘΗΜΑ:
ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΓΕΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ
ΣΑΒΒΑΤΟ 19 ΜΑΪΟΥ 2007, ΕΞΕΤΑΖΟΜΕΝΟ ΜΑΘΗΜΑ:
ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΓΕΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ
ΚΕΙΜΕΝΟ
Ο άνθρωπος είναι το κέντρο του κύκλου της
ζωής, αλλά όμως δεν είναι ο ίδιος ο κύκλος της ζωής. Ανήκουμε στον κόσμο, αλλά
αυτός ο κόσμος δεν μας ανήκει, δεν είναι κτήμα μας. Είμαστε οι διαχειριστές της
ζωής και όχι οι ιδιοκτήτες της. Δεν είμαστε δούλοι του κόσμου, ούτε όμως γίναμε
κι αφεντικά του. Απλώς παραμένουμε οικονόμοι της ζωής1.
Με αυτόν τον κάπως αφοριστικό τρόπο
απεικονίζουμε την κρίση του ανθρωπισμού στον νεώτερο δυτικοευρωπαϊκό πολιτισμό.
Ο αναγεννησιακός ανθρωπισμός πρόβαλε τον άνθρωπο ως το επίκεντρο της
πραγματικότητας και κατέφυγε στα ανθρωπιστικά γράμματα, προκειμένου να καταστεί
ανθρώπινος ο άνθρωπος (homo humanis). Αγαθή κι επαινετή η πρόθεση του
ανθρωπισμού, όπως επίσης αγλαοί2 αποδείχθηκαν οι καρποί του
μέσα στον επακολουθήσαντα διαφωτισμό με την καθιέρωση των δικαιωμάτων του
ανθρώπου που υπόσχονται την ελευθερία ως εγγύηση της ανθρωπιάς του ανθρώπου.
Το αναπόφευκτο ατόπημα του ανθρωπισμού
είναι η διολίσθησή του στον ατομικισμό. Ο Humanismus (ανθρωπισμός, ουμανισμός)
κατάντησε Individualismus (ατομικισμός). Λέμε άνθρωπος και εννοούμε άτομο.
Μιλούμε για τον πολίτη και έχουμε στον νου τον ιδιώτη. Αναφερόμαστε στον εαυτό
μας και εξυπονοούμε το εγώ μας σε τέτοιο βαθμό, ώστε να λησμονούμε τον άλλο που
συνυπάρχει μαζί μας και το όλον μέσα στο οποίο συνανήκει το εγώ μας μαζί με
καθένα άλλο του. Οι λογοτέχνες προφήτευαν από τον προπερασμένο αιώνα ήδη: «Όλοι
στον αιώνα μας χώρισαν και γίνανε μονάδες, ο καθένας αποτραβιέται στη μοναξιά
του, ο καθένας απομακρύνεται απ’ τον άλλον, κρύβεται και κρύβει το έχει του3
και καταλήγει ν’ απωθεί τους ομοίους του και ν’ απωθείται απ’ αυτούς» (Ντοστογιέφσκι).
[…]
[…]
Για να υπερβεί ο ανθρωπισμός την κρίση
του απαιτείται να προβεί σε μια μόνο σωτήρια πρωτοβουλία: να αποποιηθεί τον
ατομικισμό. Για να μιλήσουμε με την γλώσσα των ποιητών μας: «Το καίριο στη ζωή
αυτή κείται πέραν του ατόμου. Με τη διαφορά ότι, αν δεν ολοκληρωθεί κανείς ως
άτομο —κι όλα συνωμοτούν στην εποχή μας γι’ αυτό— αδυνατεί να το υπερβεί»
(Ελύτης). Ο ανθρωπισμός χρειάζεται, αλλά δεν αρκεί έτσι όπως κατάντησε, δηλαδή
σαν ατομικισμός. Απαιτείται ο ανθρωπισμός και περιττεύει ο ατομικισμός. Είναι
επιτακτική ανάγκη των καιρών μας να περάσουμε από την εξατομίκευση του ανθρώπου
στον εξανθρωπισμό του ατόμου. Με δυο λόγια, πρέπει να απελευθερώσουμε τον
ανθρωπισμό από τον ατομικισμό. Όταν ο άνθρωπος αυτοπεριορίζεται στο άτομο, τότε
αυτοχειριάζεται4 υπαρξιακά. Ο ατομικισμός είναι το καρκίνωμα
του ανθρωπισμού.
Ο ορίζοντας για την αποδέσμευση του
ανθρωπισμού από τον ατομικισμό είναι ο κοινωνισμός5. Ο
ανθρωπισμός χρειάζεται να κοινωνικοποιηθεί, δηλαδή ο άνθρωπος να αντιληφθεί την
ύπαρξή του ως συνύπαρξη κι όχι σαν δήθεν αυθύπαρκτη μονάδα αποκομμένη από το
περιβάλλον της, όπως δυστυχώς συμβαίνει με το άτομο. […] Με μια απλή φράση: ο
άνθρωπος δεν υπάρχει απλώς, αλλά συνυπάρχει κυρίως.
Ο άνθρωπος είναι συνάνθρωπος, αλλιώτικα
καταντά απάνθρωπος. Ο ανθρώπινος άνθρωπος δεν είναι ατομικός αλλά κοινωνικός:
δεν αποτελεί ύπαρξη αλλά συνύπαρξη.
[…]
[…]
Πυξίδα για τον ασφαλή διάπλου6
ανάμεσα στην Σκύλλα της εξατομίκευσης και στην Χάρυβδη της μαζοποίησης είναι η
κοινωνικοποίηση του ανθρωπισμού. Χωρίς να διακινδυνεύουμε κανενός είδους
προφητεία και δίχως να καταφεύγουμε σε ιστορικοφιλοσοφικές μαντείες, πιστεύουμε
ότι ο κοινωνισμός του ανθρωπισμού είναι η επιταγή των καιρών μας.
(Μάριος Μπέγζος, «Ο
κοινωνισμός του ανθρωπισμού», Ευθύνη, τεύχος 420, Δεκέμβριος 2006, σελ. 647-648).
1. οικονόμοι της ζωής: διαχειριστές της ζωής
2. αγλαοί ... καρποί: λαμπρά, αξιοθαύμαστα αποτελέσματα
3. το έχει του: αυτό που διαθέτει
4. αυτοχειριάζεται: αυτοκτονεί
5. κοινωνισμός: κοινωνικοποίηση
6. διάπλους: το πέρασμα
Α. Να γράψετε στο τετράδιό σας την
περίληψη του κειμένου που σας δόθηκε (80-100 λέξεις).
Μονάδες 25
Β1. Να αναπτύξετε σε 70-90 λέξεις το
περιεχόμενο του ακόλουθου αποσπάσματος από το κείμενο: «Ο άνθρωπος είναι
συνάνθρωπος, αλλιώτικα καταντά απάνθρωπος».
Μονάδες 10
Β2. Ο συγγραφέας χρησιμοποιεί ως τρόπο πειθούς, εκτός των
άλλων, και την επίκληση στην αυθεντία. Να εντοπίσετε δύο περιπτώσεις επίκλησης
στην αυθεντία.
Μονάδες 5
Β3. Οι ακόλουθες λέξεις και φράσεις χαρακτηρίζουν ένα
επίσημο ύφος λόγου. Να αποδώσετε με ύφος πιο ανεπίσημο και οικείο τις
υπογραμμισμένες λέξεις: να καταστεί ανθρώπινος ο άνθρωπος, ατόπημα,
να υπερβεί την κρίση, να αποποιηθεί τον ατομικισμό,
επιταγή των καιρών.
Μονάδες 5
Β4. Ο συγγραφέας χρησιμοποιεί συχνά στο κείμενό του α΄
πληθυντικό πρόσωπο. Να δικαιολογήσετε την επιλογή του αυτή.
Μονάδες 5
Γ. Σε μια εποχή με μεγάλο έλλειμμα ανθρωπιάς έχει
σημασία να οργανώνονται εκδηλώσεις που βοηθούν όσους συνανθρώπους μας το έχουν
ανάγκη. Να γράψετε ένα άρθρο στην εφημερίδα του σχολείου σας, όπου θα εξηγείτε
γιατί πρέπει να στηρίζονται τέτοιες προσπάθειες. Παράλληλα, να αναφερθείτε στη
συμβολή της παιδείας στην καλλιέργεια της ανθρωπιστικής συνείδησης, ιδιαίτερα
των νέων (500-600 λέξεις).
Μονάδες 50
επιμέλεια:
Συμεωνίδης Βασίλης
Ημερομηνία
τελευταίας επεξεργασίας: Παρασκευή,
08. Ιουνίου
2007
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου