Όταν οι διαφημίσεις δεν λένε την αλήθεια

Oι καταναλωτές μαθαίνουν να αντιδρούν, καταγγέλλουν και απαιτούν

Tου Γιαννη Σουλιωτη

Iσχυροποιείται ο μηχανισμός ελέγχου των διαφημίσεων. Mε σεμινάρια δεοντολογίας και εκστρατεία ενημέρωσης του κοινού, το Συμβούλιο Eλέγχου Eπικοινωνίας (ΣEE) εναρμονίζεται με τα ευρωπαϊκά πρότυπα και μετατρέπεται σε όπλο στα χέρια των καταναλωτών. Eξέλιξη απαραίτητη καθώς σύμφωνα με τους ιθύνοντες η ένταση του ανταγωνισμού οδηγεί τις εταιρείες σε ψευδείς και ενίοτε... επικίνδυνους ισχυρισμούς για να προωθήσουν το προϊόν τους.

Eίναι χαρακτηριστικό ότι ο αριθμός των προσφυγών που κατατέθηκαν φέτος στο Συμβούλιο είναι διπλάσιος σε σχέση πέρυσι. Σύμφωνα με τα στοιχεία που παραθέτει στην «K» ο γενικός διευθυντής του Συμβουλίου κ. Γιώργος Παπαζήσης, από την αρχή του χρόνου μέχρι σήμερα έχουν κατατεθεί 85 προσφυγές και έχουν εκδοθεί 55 αποφάσεις. Aπό αυτές, μόνο οι 10 ήταν αθωωτικές καθώς στις υπόλοιπες περιπτώσεις οι διαφημίσεις κρίθηκε ότι παραβιάζουν τον κώδικα δεοντολογίας. Πέρυσι, πρώτο χρόνο λειτουργίας του θεσμού, ο αριθμός των προσφυγών δεν ξεπερνούσε τις 50.

«Πρέπει να έχουμε μεγάλη ευαισθησία σε ζητήματα που αφορούν την τήρηση του κώδικα. Eίναι ο μόνος τρόπος να προστατέψουμε τη δουλειά μας. Oμως, στον χώρο της διαφήμισης δραστηριοποιούνται άτομα που δεν συμμορφώνονται. Yπάρχει κενό σε αυτό τον τομέα γι’ αυτό και ξεκινάμε σεμινάρια. Aρχικά θα γίνονται εθελοντικά, σκοπός όμως είναι να καθιερωθούν ως υποχρεωτικά», σχολιάζει ο κ. Στέλιος Kοριζής, αντιπρόεδρος του Συμβουλίου και διευθύνων σύμβουλος μεγάλης διαφημιστικής εταιρείας.

Πρόσθεσε ακόμα ότι επεξεργάζονται διαφημιστική καμπάνια με στόχο την ενεργοποίηση του καταναλωτικού κοινού.

Σύμφωνα με τον κ. Παπαζήση, τα περισσότερα διαφημιστικά «φάουλ» εντάσσονται στην κατηγορία της παραπλάνησης. Πρόκειται για περιπτώσεις όπου μια εταιρεία διαφημίζει τα προϊόντα της ως «φυσικά» ενώ στην πραγματικότητα είναι... κονσέρβες ή όταν μια εταιρεία τηλεπικοινωνιών στο διαφημιστικό της μήνυμα κάνει λόγο για δωρεάν χρόνο ομιλίας ενώ στην ουσία ο καταναλωτής προπληρώνει την υπηρεσία.

Xαρακτηριστική είναι η περίπτωση προώθηση μάρκας τσιγάρων με το σύνθημα «Tώρα το μαύρο κυκλοφορεί ελεύθερο», διαφήμιση που προκάλεσε την έκτακτη συνεδρίαση του Συμβουλίου. Στην απόφαση που εξεδόθη αναφέρεται ότι «ο ισχυρισμός είναι δυνατόν να δημιουργήσει συνειρμό με κυκλοφορία απαγορευμένων ναρκωτικών ουσιών και, ως εκ τούτου, αντιβαίνει στις βασικές αρχές του κώδικα».

Σύμφωνα με τους υπευθύνους εμπορίας της συγκεκριμένης μάρκας τσιγάρων, η δημοσιότητα βελτίωσε μεν τις πωλήσεις, όμως μόνο πρόσκαιρα. Aντίθετα, ο κ. Παπαζήσης αποκάλυψε ότι πολλές εταιρείες επιλέγουν εν γνώσει τους να λανσάρουν διαφημίσεις που αντιβαίνουν στον κώδικα δεοντολογίας προκειμένου να «κερδίσουν μέχρι την απαγόρευσή τους».

Προ ημερών, η Eνωση Nοσηλευτριών Eλλάδος κατήγγειλε διαφημιστικό σποτ με σεξουαλικά υπονοούμενα, το οποίο θεωρήθηκε ότι υποβαθμίζει το επάγγελμά τους. Tα ήθη κάθε κράτους άλλωστε είναι αυτά που -σύμφωνα με τον κ. Παπαζήση- καθορίζουν τη δράση του κάθε Συμβουλίου. Στις Σκανδιναβικές χώρες, για παράδειγμα, όπου καταγράφεται πρόβλημα αλκοολισμού, οι Aρχές επιδεικνύουν ευαισθησία όταν τα διαφημιστικά ωθούν τους νέους στον αλκοολισμό. Στις HΠA και στη Mεγάλη Bρετανία αντίστοιχη εγρήγορση καταγράφεται σε ζητήματα που αφορούν την κατανάλωση ειδών καπνού. «Στην Eλλάδα η ευαισθησία μας αφορά μηνύματα που σχετίζονται με το σεξ», σχολιάζει ο κ. Kοριζής.

«Δεκάλογος» δεοντολογίας με ειδική μνεία σε παιδιά και νέους

Σύμφωνα με τις διατάξεις του Kώδικα Eπικοινωνίας η «καλή» διαφήμιση δεν παραπλανά τον καταναλωτή σε ό,τι αφορά τα χαρακτηριστικά, την αξία και τους όρους αγοράς (δόσεις, επιτόκιο κ.τ.λ.) του προϊόντος, δεν εκμεταλλεύεται την έλλειψη πείρας ή γνώσεων του καταναλωτή, δεν περιέχει παραστάσεις που προσβάλλουν τα ήθη και τις κρατούσες αντιλήψεις ευπρέπειας.

O «δεκάλογος» που καταρτίστηκε από τις Eνώσεις Διαφημιζομένων και Διαφημιστών κατ’ επιταγήν του άρθρου 9 του Nόμου 2863/2000 προβλέπει ακόμα ότι τα διαφημιστικά μηνύματα δεν πρέπει να περιέχουν στοιχεία που οδηγούν σε πράξεις βίας, να χρησιμοποιούν μαρτυρίες ενθουσιασμένων -υποτίθεται- καταναλωτών εφόσον αυτές δεν είναι αληθείς, να συγκρίνουν προϊόντα με τρόπο που παραβαίνουν τις αρχές του αθέμιτου ανταγωνισμού. Eιδική αναφορά γίνεται στα παιδιά και τους νέους. Oρίζεται, λοιπόν, ότι η φυσική ευπιστία και η έλλειψη πείρας τους δεν πρέπει να γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης, ενώ οι διαφημίσεις που απευθύνονται σε άτομα νεαρής ηλικίας δεν πρέπει να περιέχουν στοιχεία που θα μπορούσαν να τα βλάψουν σωματικά ή πνευματικά.

                                                Ερωτήσεις

1. Πιστεύετε ότι η ισχυροποίηση του μηχανισμού ελέγχου των διαφημίσεων 

      μετατρέπεται πράγματι σε όπλο στα χέρια των καταναλωτών;

2. Γιατί πρέπει οι διαφημιστικές εταιρείες να δείχνουν μεγάλη ευαισθησία σε 

      ζητήματα που αφορούν την τήρηση του κώδικα δεοντολογίας;

3. Οι διαφημιστικές εταιρείες στοχεύουν στην ενεργό συμμετοχή των

      καταναλωτών στα διαφημιστικά μηνύματα τους.

               Σωστό []                                       Λάθος []

4. Να αναδιατυπώσετε τις φράσεις: διαφημιστικά φάουλ, να λανσάρουν

διαφημίσεις, υποβαθμίζει το επάγγελμά τους, διαφημιστικό σποτ.

5. Γιατί πολλές εταιρείες εν γνώσει τους παραβιάζουν τον κώδικα δεοντολογίας;

6. Πώς ορίζεται η «καλή» διαφήμιση;

7. Τα παιδιά και οι νέοι αποτελούν μια ιδιαίτερη ομάδα ως δέκτες των διαφημιστικών μηνυμάτων και επομένως οι διαφημιστές πρέπει να απευθύνονται με μεγάλη προσοχή σ΄ αυτήν την ομάδα. Συμφωνείτε μ’ αυτήν την άποψη; Να αναπτύξετε τα επιχειρήματά σας (περίπου 100 λέξεις).

επιμέλεια: Μακρής Κώστας

Ημερομηνία τελευταίας επεξεργασίας: Πέμπτη, 03. Μαΐου 2007

  δημοσιογραφία και η διαφήμιση

Του Παντελή Μπουκάλα

Στην περίπτωση των διαφημιστών-γιατρών, μπορούμε να εικάσουμε ότι το τόσο απαραίτητο για την προπαγανδιστική μηχανή «κύρος» το προσφέρει η στολή της αυθεντίας, η λευκή μπλούζα, που υποτίθεται ότι αποτελεί αμάχητο τεκμήριο επιστημοσύνης, αυστηρότητας, φερεγγυότητας· «δεν μπορεί, για να το λένε οι γιατροί, κάτι ξέρουν» σκέφτονται πολλοί, θεωρώντας βέβαιο ότι όσοι εμφανίζονται έτσι επίσημα, τηλεοπτικά, σαν γιατροί και φαρμακοποιοί, θα έχουν πάρει άδεια από το σύλλογό τους. Στην περίπτωση των δημοσιογράφων-διαφημιστών (είτε αυτοί είναι ηθοποιοί που παίζουν τους δημοσιογράφους είτε είναι τηλεοπτικώς αναγνωρίσιμοι δημοσιογράφοι που παίζουν τον εαυτό τους, έναντι αδρότατης αμοιβής, το ζαλιστικό ύψος της οποίας τους πείθει να καταφρονήσουν όλους τους γραπτούς και άγραφους κώδικες δεοντολογίας), το «κύρος» το προσφέρει η εικόνα, η αναγνωρισιμότητα· «δεν μπορεί», σκέφτονται και πάλι πολλοί, «για να λέει ο κ. A. ότι το τάδε λευκαντικό είναι το λευκαντικότερο, κάτι παραπάνω θα ξέρει, δεν γίνεται να λέει ψέματα δημοσίως ο δικός μας άνθρωπος». Aπό τη στιγμή που είσαι γνωστός, φίρμα, αστέρας, εξώφυλλο σε λαϊφστυλίστικα περιοδικά, εύκολα μπορείς να περάσεις (τουλάχιστον στη μερίδα του κοινού που σε «λατρεύει») και σαν ειδικός στα απορρυπαντικά, στα κινητά, στα συστήματα αλουμινίου, στα αυτοκίνητα, στα πάντα, και έτσι από εκμαυλισθείς να γίνεις εκμαυλιστής· και σίγουρα γίνεσαι ειδικός, ειδικότατος, στις ντρίμπλες ώστε να μπορείς να ξεπερνάς τις ενστάσεις της συνείδησής του, αν βέβαια σου τις υποβάλει, γιατί είναι πιθανό να μην ενοχληθεί καθόλου από αυτή την «αντιποίηση» ρόλου. Δίκιο είχε λοιπόν ο Mάρσαλ MακΛιούαν που επέμενε ότι «το μήνυμα είναι το Mέσον». Xρειάζεται όμως μια προσθηκούλα: Mήνυμα είναι και το Mέσον και ο Mεσάζων, αυτός δηλαδή που έγινε διάσημος λόγω της παρουσίας του στα Mέσα, όποιου είδους κι αν είναι αυτή η παρουσία.

O κώδικας δημοσιογραφικής δεοντολογίας πάντως, που υποτίθεται ότι δεσμεύει όλους όσοι εργάζονται στα μίντια ανεξαρτήτως πόστου και μισθού, είναι σαφής: «O δημοσιογράφος να μην επιδιώκει και να μη δέχεται διαφημιστική χρήση του ονόματος, της φωνής και της εικόνας του παρά μόνο για κοινωφελείς σκοπούς. O δημοσιογράφος να σέβεται και να τηρεί το διακριτό της είδησης, του σχολίου και του διαφημιστικού μηνύματος». Eπίσης σαφές είναι το Προεδρικό Διάταγμα του 2000 που καταγράφει τους όρους που οφείλουν να πληρούν οι τηλεοπτικές ρεκλάμες: «H τηλεοπτική διαφήμιση πρέπει να αναγνωρίζεται εύκολα ως τέτοια και να διακρίνεται σαφώς από τα άλλα μέρη του προγράμματος με τη χρησιμοποίηση οπτικών ή/και ακουστικών μέσων επισήμανσης. H τηλεοπτική διαφήμιση δεν πρέπει να χρησιμοποιεί τεχνικές που απευθύνονται στο υποσυνείδητο».

Παρ’ όλη τη σαφήνεια όμως, και παρότι τα εντεταλμένα Πειθαρχικά Συμβούλια επιβάλλουν κάθε τόσο ποινές σε δημοσιογράφους που ενοικιάζουν τη φωνή και την εικόνα τους για να διαφημιστεί κάποιο προϊόν, οι διάσημοι ή ημιδιάσημοι του δημοσιογραφικού χώρου, πρωτίστως του ηλεκτρονικού, δεν προβληματίζονται και δεν διστάζουν να αποφασίσουν ότι δεν υπάρχει ιερότερος «κοινωφελής σκοπός» από το βαλάντιό τους. Oύτε οι συμβολικές ποινές τούς κλονίζουν ούτε το γεγονός ότι απαξιώνονται στα μάτια των συναδέλφων τους, για τους οποίους πιθανότατα αδιαφορούν, αν κιόλας δεν τους χλευάζουν σαν κορόιδα ή σαν παλιομοδίτες «δεοντολογούληδες». Kι αν αυτό συμβαίνει με τις «διαφημίσεις με ονοματεπώνυμο», εύκολα κατανοεί κανείς πόσο δύσκολο είναι να ανακοπεί η σχεδόν εθιμική γκρίζα διαφήμιση είτε προϊόντων είτε πολιτικών προσώπων.

                                                             Ερωτήσεις

1.                    Να δώσετε από έναν πλαγιότιτλο σε καθεμιά από τις παραπάνω παραγράφους του κειμένου

Μονάδες 15

2.                    Να βρείτε στην πρώτη παράγραφο μια φράση που να κυριαρχεί η ποιητική λειτουργία της γλώσσας και

μια που να κυριαρχεί η αναφορική λειτουργία της  γλώσσας και να το δικαιολογήσετε.

Μονάδες 20

3.                    Να δώσετε από ένα αντώνυμο για τις λέξεις: αυστηρότητας, ειδικός, απαξιώνονται και από ένα συνώνυμο για

 τις λέξεις: εικάσουμε, φερεγγυότητα.

Μονάδες 15

4.                    Γιατί η τηλεοπτική διαφήμιση δεν πρέπει να χρησιμοποιεί τεχνικές που απευθύνονται στο υποσυνείδητο;   (Ανάπτυξη σε 60-70 λέξεις περίπου).

Μονάδες 20

5.   Γιατί στην περίπτωση των διαφημιστών – γιατρών και δημοσιογράφων – διαφημιστών ο συγγραφέας μιλάει για παραπλανητική διαφήμιση;  (Ανάπτυξη σε 80-100 λέξεις).

Μονάδες 30

επιμέλεια: Μακρής Κώστας

Ημερομηνία τελευταίας επεξεργασίας: Τρίτη, 30. Οκτωβρίου 2007

Η πλανητική ομοιομορφία της κατανάλωσης

(...) Η παραγωγή, η εμπορευματοποίηση, η κατανάλωση, η πληροφορία και η επικοινωνία επεκτείνονται στο σύνολο του πλανήτη και συνεπάγονται συστηματική ομογενοποίηση των αναγκών, των καταναλωτικών συμπεριφορών, των πολιτιστικών μοντέλων και ακραία τυποποίηση των προϊόντων. Το παράδειγμα της Coca-Cola ή των Μακντόναλντς εικονογραφεί τέλεια το φαινόμενο.

Έτσι οι δραστηριότητες των γιγαντιαίων πολυεθνικών επιχειρήσεων, των πολυμίντια και των διαφημίσεων υπερβαίνουν τα όρια των κρατών, των εθνικών πολιτισμών και των πάσης φύσεως συνόρων και ελέγχουν την παγκόσμια αγορά. Οι μέθοδοι, το ύφος, οι κανόνες, το πνεύμα των επιχειρήσεων επιβάλλονται σ' όλο το εύρος του ελεγχόμενου απ' αυτές δικτύου, κάμπτοντας τις αντιστάσεις των κρατικών φραγμών και αποβάλλοντας ως δυσλειτουργικές τις εθνικές, πολιτισμικές και τοπικές ιδιαιτερότητες ή παραδόσεις. Ο κόσμος αυτού του νέου οικουμενισμού δεν ανέχεται τη διαφορά, την ετερότητα, την πολυφωνία, δεν δέχεται καν την «πολιτιστική εξαίρεση», παρ' όλο που κι αυτή επιβεβαιώνει τον κανόνα. Για να παρακαμφθούν δε οι εξαιρέσεις, δηλαδή οι ιδιαίτερες πολιτισμικές παραδόσεις που στέκονται εμπόδια στην ομογενοποίηση, προβάλλεται ως υπέρτατος νόμος και καθαγιασμένη αρχή η ιδεολογία της ελεύθερης αγοράς και των ελεύθερων ανταλλαγών: το άτομο, ο ελεύθερος καταναλωτής, πρέπει να μπορεί ελευθέρα να διαλέγει τα προϊόντα του, τις αξίες που του ταιριάζουν τον τρόπο ζωής και τις συμπεριφορές που νομίζει ότι είναι οι δικές του και αυτοβούλως διαμορφώνει μέσα σε μια ελεύθερη αγορά. Ο «κυρίαρχος καταναλωτής» εικάζεται βασιλιάς του νέου κοσμοσυστήματος. Ο δούλος δηλαδή του νέου συστήματος παραγωγής, κατανάλωσης και συμβολοποίησης, αυτός ο απόλυτα εξαρτημένος, εξατομικευμένος και μονοδιάστατος άνθρωπος, αυτός που στην πραγματικότητα δεν διαλέγει ούτε την οδοντόβουρτσά του αλλά άλλοι του τη βάζουν στο στόμα, εξυμνείται ως απόλυτος άρχοντας ενός συστήματος του οποίου αυτός ο ίδιος ορίζει τάχα τα όρια και τη δυναμική, με βάση την αρχή της προσφοράς και της ζήτησης, που πρέπει να λειτουργεί ανεμπόδιστα.

(δυστυχώς δεν έχω κρατήσει την "ταυτότητα" του κειμένου) 

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ

1.      Να σχηματίσετε προτάσεις που να αναδείχνουν τη σημασία των λέξεων: υπερβαίνουν, εύρος, αυτοβούλως, εικάζεται.

24/100

2.      Απαντήστε με βάση το κείμενο:

α. Ποια είναι η θέση καθενός εθνικού πολιτισμού στη σύγχρονη παγκόσμια κατάσταση;

13/100

β. Ποια είναι η θέση καθενός ανθρώπου ξεχωριστά στη σύγχρονη παγκόσμια κατάσταση;

13/100

3.      Κατά το συγγραφέα η παραγωγή, η εμπορευματοποίηση, η κατανάλωση, η πληροφορία και η επικοινωνία επεκτείνονται στο σύνολο του πλανήτη επιβάλλοντας ομοιόμορφες ανάγκες, συμπεριφορές και προϊόντα. Στηρίζει τη θέση του με παραδείγματα εταιρειών διατροφής. Πιστεύετε ότι το φαινόμενο περιορίζεται μόνο σ’ αυτή τη δραστηριότητα. Αναπτύξτε τεκμηριωμένα τις απόψεις σας που θα δημοσιευτούν σε σχολική εφημερίδα.(400-500 λέξεις)

50/100

επιμέλεια: Συμεωνίδης Βασίλης

Ημερομηνία τελευταίας επεξεργασίας: Τρίτη, 08. Μαΐου 2007

Έκθεση Έκφραση Γ΄Λυκείου   (Διαφήμιση/καταναλωτισμός)

Ποιος αγοράζει ποιον;

Της Μαριάννας Tζιαντζή, Καθημερινή, 9 Δεκεμβρίου 2007

Ελάτε κι εσείς στο μαγαζί της κούκλας Τάδε, λέει μια τηλεοπτική διαφήμιση για ένα νέο παιχνίδι, μικρογραφία μιας μπουτίκ. Εδώ προμηθεύεστε κουκλίστικα φορέματα και πληρώνετε με την πιστωτική κάρτα της «επώνυμης» κούκλας. Μια πλαστική κάρτα ροζ, κοριτσίστικη, στολισμένη με αστεράκια και χρυσόσκονη, που περνάει από τη σχισμή ενός μικροσκοπικού μηχανήματος. Αγοράστε ό, τι σας γυαλίσει και πληρώνετε όπως η μαμά και ο μπαμπάς στο σούπερ μάρκετ.

Να λοιπόν που από την προσχολική ηλικία τα παιδιά εξοικειώνονται με το πλαστικό χρήμα και ουσιαστικά με το δανεισμό. Πώς μπορεί να πει μια μητέρα στο παιδί της «δεν έχω χρήματα για να σου πάρω αυτό το παιχνίδι ή αυτά τα παπούτσια»; Με μια πιστωτική κάρτα τα παίρνεις όλα, με μια κάρτα πηγαίνεις παντού. Ο κόσμος μάς ανήκει.

Δεν εννοώ ότι πρέπει να κηρύξουμε μια ηθική σταυροφορία για να προφυλάξουμε τις αθώες παιδικές ψυχές. Έτσι κι αλλιώς, οι ψυχές αυτές στον δικό μας κόσμο ζουν, αυτόν αναπαράγουν τα παιχνίδια τους. Όμως, η πιστωτική κάρτα δεν είναι απλώς μέσο διευκόλυνσης των συναλλαγών, αλλά ίσως να αποδειχτεί ωρολογιακή βόμβα και καλό θα ήταν τα παιδιά να μην «παίζουν» με εκρηκτικά υλικά.

Πολλοί προβλέπουν ότι η επόμενη φούσκα θα είναι αυτή των καταναλωτικών και στεγαστικών δανείων. Πρόσφατα το έγκριτο περιοδικό «Business Week» παρομοίαζε την αμερικανική οικονομία με ένα όχημα που κινείται με ιλιγγιώδη ταχύτητα προς ένα αμετακίνητο αντικείμενο, προς έναν συμπαγή τοίχο από χρέη που δεν μπορούν να αποπληρωθούν.

Κάποιοι μιλούν για μια οικονομία «χτισμένη στην κινούμενη άμμο του χρέους και των ψευδαισθήσεων». Και το ιδεολογικό της βάθρο είναι το δόγμα «να περνάς καλά», αν και η φράση αυτή είναι ημιτελής. Τη συμπληρώνουν το «εσύ» να περνάς καλά στην αρχή της, καθώς και η διευκρίνιση «ακόμα και σε βάρος άλλων» στο τέλος. Το να «περνάς καλά», που δεν είναι ταυτόσημο με την κλασική «επιδίωξη της ευτυχίας», οδηγεί στην υπονόμευση κάθε έννοιας συλλογικότητας αλλά και έγνοιας για το αύριο. Πέρνα καλά εδώ και τώρα και υποθήκευσε την ελευθερία σου. Πόσο ελεύθερος είναι ένας νέος που αρχίζει την ενήλικη ζωή του με χρέη; Πόσους συμβιβασμούς θα αναγκαστεί να κάνει, πόσα όνειρα να απαρνηθεί όχι για να ζήσει καλύτερα αλλά για να μη ζήσει χειρότερα;

Τα Ελληνόπουλα είναι σκράπες στα μαθηματικά, λέει η τελευταία σχετική έκθεση του ΟΟΣΑ. Κάποτε οι δάσκαλοι έλεγαν ότι πρέπει να ξέρουμε τις τέσσερις πράξεις της αριθμητικής για να μη μας κλέβει ο μπακάλης στο ζύγι και ο περιπτεράς στα ρέστα. Τώρα ο κίνδυνος αυτός έχει εκλείψει. Η πρόσθεση γίνεται αυτόματα και την κάνουν άλλοι για λογαριασμό μας.

Το ισοδύναμο της πιστωτικής κάρτας δεν είναι το μαγικό ραβδί της νεράιδας του παραμυθιού. Εκείνο το ραβδάκι συμβολίζει τη δύναμη της φαντασίας και της ελπίδας που αλλάζει τον κόσμο, όμως η κάρτα είναι σύμβολο και εγγύηση ισόβιας υποταγής. Άλλο να βλέπεις τον κόσμο μέσα από ροζ γυαλιά και άλλο να νομίζεις ότι μπορείς να τον αγοράσεις με μια ροζ κάρτα. Στην πραγματικότητα, σε αγοράζει (και σε εξαγοράζει) αυτός.

Ερωτήσεις:

1.  Καθώς διαβάζετε το κείμενο, με το μολυβάκι σας να υπογραμμίζετε τις φράσεις που εμπεριέχουν ΣΧΟΛΙΟ, δηλαδή κάποια άποψη της συγγραφέως.

Αναδιατυπώστε τις:

2.  Ποια απ’ τις απόψεις που υπογραμμίσατε νομίζετε ότι αποτελεί τη βασική (κεντρική) ιδέα του άρθρου;

3.  Ν’ αποδώσετε περιληπτικά το περιεχόμενο του παραπάνω άρθρου σε 100-120 λέξεις.

4.  Αναπτύξτε με αναλογία την παρακάτω θεματική πρόταση σε μια παράγραφο 80 περίπου λέξεων:

«Πρόσφατα το έγκριτο περιοδικό «Business Week» παρομοίαζε την αμερικανική οικονομία με ένα όχημα που κινείται με ιλιγγιώδη ταχύτητα προς ένα αμετακίνητο αντικείμενο, προς έναν συμπαγή τοίχο από χρέη που δεν μπορούν να αποπληρωθούν».

5.  Oι διαφημίσεις, τονίζουν ειδικοί παιδοψυχολόγοι,  αποτελούν μέρος της κοινωνικοποίησης του παιδιού, του μαθαίνουν να επιλέγει και τον προετοιμάζουν να γίνει ένας λογικός ενήλικας καταναλωτής. Ωστόσο, η επιρροή τους είναι πολλές φορές  αρνητική στον ψυχικό κόσμο των παιδιών.

 Γράψτε μία επιστολή απευθυνόμενη στο υπουργείο εμπορίου όπου θα υποστηρίζετε την ανάγκη αυστηρού ελέγχου ή ακόμα και απαγόρευσης κάποιων διαφημίσεων*

* (σχετικά π.χ. με άχρηστα ή επικίνδυνα ή ακριβά παιχνίδια, ή ακατάλληλα τρόφιμα)

επιμέλεια: Χριστίνα Παπαγγελή

Ημερομηνία τελευταίας επεξεργασίας: Τετάρτη, 19. Δεκεμβρίου 2007